Kalabalık caddede dalmış yürüyorsun, birden o sihirli ses çekip çıkarıyor seni kalabalığın arasından anılarına ya da gelecek hayallerine… «Müzik ruhun gıdasıdır» derler. Çünkü doğrudan insanın ruhuna hitap eder müzik, mutluluğun, hüznün, neşenin, sevincin, keyfin yoldaşı olur. Kağıda dökülmüş notalar icra edildiğinde ortaya çıkan melodi sihir değilse nedir sence?
Filozofundan şairine, mucidinden yazarına pek çok insan müziğin ne olduğuna dair fikir beyan etmiş çağlar boyunca. Kimi tanımlamaya çalışmış, kimi ne hissettirdiğini vurgulamış:
«Müzisyen olmak için nasıl şair ruhlu olmak gerekiyorsa, büyük müzik eserlerini de şiirsiz, aşksız dinlemek ve anlamak mümkün müdür?» Balzac
«Bir ülkenin türkülerini yapanlar, kanunlarını yapanlardan daha değerlidir.» Thales
«Nerede bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur. Çünkü kötü insanların türküleri yoktur.» Neşet Ertaş
«Ben sıklıkla müzikle düşünürüm, düşlerimi müzikle yaşarım.» Albert Einstein
«Müzik ile düşünmenin birbirine bu kadar benzediği daha önce hiç aklıma gelmemişti. Aslında müziğin de düşünmenin bir başka biçimi olduğu ya da düşünmenin, müziğin bir başka biçimi olduğu söylenebilir.» Ursula Le Guin
Bir de derler ki; hayatın seni ne zaman dansa kaldıracağı belli olmaz, sen müziğini yanında taşı! Müzik her yerde değil midir gerçekten? Yeter ki duymasını bilelim yeni bir günün, doğanın uyanışının, yağmurun, kış mevsiminin, şehrin, sessizliğin müziğini. Kalbimizi ve ruhumuzu açalım yeter ki.
Müziği hissediyor musun?
